Wpływ miejscowo stosowanych inhibitorów VEGF na homeostazę układy naczyniowego – kontrowersje wokół bezpieczeństwa terapii doszklistkowej u pacjentów z AMD

Inhibitory VEGF, podawane doszklistkowo, stanowią podstawową grupę leków stosowanych w terapii wysiękowej postaci zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem (AMD). W swoich założeniach doszklistkowa podaż leków blokujących czynnik wzrostu

śródbłonka naczyniowego (VEGF) powinna prowadzić do uzyskania optymalnego stężenia substancji czynnej wyłącznie miejscowo, w objętej procesem chorobowym siatkówce i naczyniówce, a równocześnie wykluczyć ogólne działania niepożądane

lub je ograniczyć. Niemniej jednak w przebiegu schorzeń okulistycznych, które manifestują się patologiczną neowaskularyzacją,

dochodzi bardzo często do uszkodzenia bariery krew–siatkówka i przenikania aktywnych inhibitorów od krążenia ogólnego. Ustalenie skali ewentualnego działania ogólnoustrojowego terapii doszklistkowej ukierunkowanej na blokowanie VEGF ma kluczowe

znaczenie dla bezpieczeństwa pacjentów zakwalifikowanych do takiego leczenia. W niniejszej pracy przedstawiono istniejący

stan wiedzy na temat bezpieczeństwa terapii doszklistkowej inhibitorami VEGF, które jest oceniane w różnych modelach eksperymentalnych oraz próbach klinicznych. Przedyskutowano ponadto potencjalnie skutki ich działania systemowego, zwłaszcza dla

pacjentów z zaawansowaną miażdżycą. Odnosząc się do patofizjologicznych podstaw działania inhibitorów VEGF, zaproponowano również nowe metody oceny bezpieczeństwa tej grupy leków na poziomie ogólnoustrojowym.

Intravitreal vascular endothelial growth factor (VEGF) inhibitors constitutes currently the first-line treatment in neovascular age-

-related macular degeneration (AMD). By intravitreal application of the drug, the dosage can be kept low while maximizing

its effect on choroidal neovascularization and minimizing potential adverse systemic effects. However, the eye-blood barrier is

often disrupted in ophthalmic neovascular disorders and the drugs can be detected in circulating blood despite being administered as an intraocular injection. As patients with AMD constitute a high-risk population for cardiovascular events, the safety

of anti-VEGF therapies must be precisely and thoroughly assessed. In the present work, the recent reports documenting systemic safety of intravitreal VEGF inhibitors have been reviewed. Moreover, the novel methods to assess the potential systemic

effect on vascular homeostasis as the consequence of such therapy have been also discussed.