Porównanie skaningowej laserowej oftalmoskopii i spektralnej optycznej koherentnej tomografii w diagnostyce jaskry

Wstęp
Porównanie zdolności wykrywania zmian jaskrowych tarczy nerwu wzrokowego za pomocą skaningowego laserowego oftalmoskopu (Heidelberg Retina Tomograph 3) oraz spektralnej optycznej koherentnej tomografii (SOCT – Copernicus) u pacjentów chorych na jaskrę pierwotną otwartego kąta.

Materiał i metody
Retrospektywnie przeanalizowano 24 oczu 24 pacjentów leczonych na jaskrę. Wszystkim wykonano pełne badanie okulistyczne uzupełnione badaniami skaningowej laserowej oftalmoskopii oraz spektralnej optycznej tomografii koherentnej. Pomiary w spektralnej optycznej tomografii koherentnej wykonano w sposób automatyczny (SOCT auto), a następnie manualnie (SOCT manu). Analizie statystycznej poddano następujące dane: powierzchnię tarczy nerwu wzrokowego, powierzchnię zagłębienia tarczy nerwu wzrokowego, objętość zagłębienia tarczy nerwu wzrokowego, stosunek średnicy zagłębienia do tarczy nerwu wzrokowego oraz grubość warstwy włókien nerwowych wokół tarczy nerwu wzrokowego.

Wyniki
Spektralna optyczna tomografia koherentna częściej niż skaningowa laserowa oftalmoskopia klasyfikowała powierzchnię tarczy nerwu wzrokowego, powierzchnię zagłębienia tarczy nerwu wzrokowego i objętość zagłębienia tarczy nerwu wzrokowego jako mieszczące się w granicach normy (odpowiednio 75%, 63% i 83% w SOCT auto, 70%, 57% i 83% w SOCT manu vs 58%, 37% i 33% w skaningowej laserowej oftalmoskopii). Podwyższony współczynnik C/D odnotowano w 23 oczach (96%) za pomocą skaningowej laserowej oftalmoskopii, w 14 oczach (58%) w badaniu SOCT auto i 12 oczach (52%) w badaniu SOCT manu. Patologicznie zmniejszoną grubość warstwy włókien nerwowych wokół tarczy nerwu wzrokowego miało 96% oczu z jaskrą według badania spektralnej optycznej tomografii koherentnej (auto i manu) oraz 58% oczu wg badania skaningowej laserowej oftalmoskopii. Zgodnie z klasyfikacją regresji Moorfields zastosowaną w analizatorze skaningowej laserowej oftalmoskopii jaskrę rozpoznano u 21 pacjentów (88%).

Wnioski
Badanie spektralnej optycznej koherentnej tomografii cechuje się wyższą czułością w wykrywaniu zmian jaskrowych niż klasyfikacja Moorfields w badaniu skaningowej laserowej oftalmoskopii (96% wg pomiaru grubości warstwy włókien nerwowych wokół tarczy nerwu wzrokowego w spektralnej optycznej tomografii koherentnej, 88% dla klasyfikacji wg Moorfields w skaningowej laserowej oftalmoskopii). Wykonanie obu badań (skaningowej laserowej oftalmoskopii spektralnej oraz optycznej tomografii koherentnej) zwiększa prawdopodobieństwo postawienia właściwej diagnozy.



Introduction
To compare the diagnostic ability of Heidelberg Retina Tomograph 3 and Spectral Domain Optical Coherence Tomography Copernicus in detection of optic disc changes in glaucomatous patients.

Material and methods
Retrospective analysis of 24 eyes of 24 subjects with primary open angle glaucoma. All individuals had complete ophthalmic examination, Heidelberg Retina Tomograph 3 and Spectral Domain Optical Coherence Tomography examinations performed. Measurements in Spectral Domain Optical Coherence Tomography were obtained both automatically (Spectral Domain Optical Coherence Tomography software) and manually. Following diameters were analyzed: disc area, cup area, cup volume, C to D ratio (C/D ratio) and circumpapillary retinal nerve fiber layer thickness.

Results
Disc area, cup area, cup volume were classified as within normal limits more often in Spectral Domain Optical Coherence Tomography printouts than in Heidelberg Retina Tomograph (75%, 63% and 83% in SD-OCT auto, 70%, 57% and 83% in SD-OCT manu vs. 58%, 37% and 33% in Heidelberg Retina Tomograph, respectively). C/D ratio was increased in 23 eyes (96%) in Heidelberg Retina Tomograph compared to 14 eyes (58%) in SD-OCT auto and 12 eyes (52%) in SD-OCT manu. Retinal nerve fiber layer thickness was significantly lower in Spectral Domain Optical Coherence Tomography (both auto and manu 96% vs. 58% in Heidelberg Retina Tomograph). According to the Moorfields Regresion Analysis classification from Heidelberg Retina Tomograph, 21 eyes were diagnosed as glaucomatous (88%).

Conclusions
Although there was poor agreement in optic disc measurements between the two methods, both had high sensitivity in detection of glaucomatous optic disc changes (96% when retinal nerve fiber layer thickness measured by Spectral Domain Optical Coherence Tomography compared to 88% for Moorfield regresion analysis in Heidelberg Retina Tomograph). The sensitivity of diagnostic ability increases when both, Heidelberg Retina Tomograph and Spectral Domain Optical Coherence Tomography are performed.