Nowe podejście do diagnostyki i leczenia zapaleń rogówki wywołanych przez Acanthamoeba sp. – przegląd literatury

Cel: w pracy zaprezentowano nowe metody w diagnostyce I leczeniu zapaleń rogówki wywołanych przez Acanthamoeba spp.

Metoda: korzystano z bazy Medline w celu wyszukania artykułów w języku angielskim opublikowanych od 2006 do początku

2011 roku i opisujących sposoby diagnostyki i leczenia pełzakowego zapalenia rogówki wraz z ich wynikami. W pracy wykorzystano badania kliniczne jak również prace przeglądowe i opisy przypadków dotyczące powyższego zagadnienia.

Wyniki: w pracy przytoczono 14 publikacji opisujących obecny stan wiedzy odnośnie diagnostyki zapaleń rogówki wywołanych przez Acanthamoeba wraz z oceną ich swoistości i czułości. Szczególną uwagę zwrócono na nowe możliwości barwienia

wymazów z zeskrobin rogówkowych oraz ich skuteczność. Tradycyjne metody laboratoryjne porównano z coraz częściej wykorzystywanymi metodami molekularnymi, czyli polimerazową reakcją łańcuchową (PCR), wskazując na jej zalety i ograniczenia. Cytowane są także bieżące informacje na temat badań obrazowych wykorzystywanych w diagnostyce patologii rogówki,

szczególnie mikroskopii konfokalnej mającej coraz szersze zastosowanie w identyfikacji etiologii pełzakowego zapalenia rogówki.

Następnie przytoczono 17 artykułów dotyczących sposobów i efektów terapii. Obok leczenia farmakologicznego pokazano wyniki naświetlań UVA połączonych z aplikacją ryboflawiny na rogówkę – metody znanej w terapii ektazji rogówki, a dającej również efekty u pacjentów z zapaleniem rogówki wywołanym przez Acanthamoeba. Fotokeratektomia znalazła także zastosowanie na początkowych etapach leczenia infekcji. Ze względu na ciągłe udoskonalanie sprzętu i technik operacyjnych szczególną

uwagę poświęcono keratoplastyce zarówno drążącej, jak i warstwowej w leczeniu zapaleń rogówki o dużym zaawansowaniu.

W pracy przedstawiono także doniesienia o eksperymentalnych metodach terapii tego schorzenia.

Wnioski: brak jednolitych standardów postępowania diagnostycznego i leczniczego w przypadku zapaleń rogówki wywołanych

przez Acanthamoeba wymusza poszukiwanie nowych metod terapii. Taki stan wiedzy potwierdza badanie ankietowe przeprowadzone wśród specjalistów w 2011 roku, wskazując przede wszystkim na duży stopień niepewności związanej z leczeniem

tego schorzenia. Problemem pozostaje także brak dostępności do leków przeciwpełzakowych oraz ich toksyczność. Większość

przytaczanych publikacji wskazuje na konieczność szybkiej diagnozy jako najważniejszego czynnika warunkującego dobre efekty

leczenia. Dlatego pomimo dużego postępu w rozpoznawaniu tej infekcji najwłaściwsze wydaje się rozpoczynanie terapii u pacjentów, u których istnieje duże prawdopodobieństwo choroby nawet bez potwierdzenia diagnostycznego.

Purpose: To present new methods of diagnosis and treatment of Acanthamoeba keratitis.

Material and methods: Searching Medline base for articles in English publicated since 2006 till the beginning of 2011, describing the way and results of diagnosis and treatment Acanthamoeba keratitis. Publications include studies, reviews as well as

case reports concerning discussed subject.

Results: 14 publications were found and used to present miscellaneous methods utilized nowadays to identify the reason

of Acanthamoeba keratitis with simultaneous evaluations of its’ sensitivity and specificity. The review comprises improvements

of laboratory diagnosis as well as corneal imaging systems helpful to diagnose infectious keratitis. 17 publications were quoted

to elaborate results of pharmacological protocols as well as surgical procedures of Acanthamoeba keratitis treatment. Outcomes of experimental investigations were also cited.

Conclusions: As none of presented methods of diagnosis and treatment of Acanthamoeba keratitis have become a standardized

guideline jet, still there is a great need to look for new ones.