Idiopatyczne teleangiektazje okołodołeczkowe typu 2a w obrazie spektralnej optycznej koherentnej tomografii (SOCT)

Cel
celem badań była ocena zmian charakterystycznych dla idiopatycznych teleangiektazji okołodołeczkowych typu 2a w obrazie spektralnej optycznej koherentnej tomografii (SOCT) w zależności od stadium

Materiał i metody
badaniem objęto 23 oczu z rozpoznaniem idiopatycznych teleangiektazji okołodołeczkowych typu 2a – 5 mężczyzn i 7 kobiet. Stadium 2. stwierdzono w 9 oczach, stadium 3. – w 5 oczach, stadium 4. – w 8 oczach. U jednej osoby w 1 oku rozpoznano stadium 5. U wszystkich osób włączonych do badania wykonano analizę plamki techniką SOCT.

Wyniki
w stadium 2. najczęściej występowały drobne hiporefleksyjne przestrzenie – mikrotorbiele (w 100% przypadków), drobne złogi hiperrefleksyjne (u 90% badanych), ogniskowe uszkodzenia warstwy fotoreceptorów siatkówki (w 80%) oraz duże torbiele hiporefleksyjne (70%). W stadium 3. w obrazie SOCT dominowały obszary hiperrefleksyjne, zarówno drobne (100%), jak i – rzadziej – duże złogi z cieniem (71%), nadal liczne były mikrotorbiele (86%) i większe przestrzenie hiporefleksyjne. Stadium 4. charakteryzowało się obecnością dużych, rozlanych obszarów zaniku warstwy fotoreceptorów (100% badanych oczu) z towarzyszącymi zaburzeniami architektury siatkówki. Obecne były także złogi hiperrefleksyjne – licznie występujące, drobne (100% badanych oczu) oraz duże (80% badanych oczu). Znacznie rzadziej niż w pozostałych stadiach występowały mikrotorbiele (60%). U wszystkich badanych – niezależnie od stadium zaawansowania choroby – średnia grubość siatkówki w dołeczku wynosiła 192,13 ± 59,1 µm, natomiast w częściach nosowej i skroniowej dołka odpowiednio 202,43 ± 37,75 µm oraz 262,7 ± 41,31 µm (p< 0,05).

Wnioski
badanie SOCT dzięki wysokiej rozdzielczości w bardzo dokładny sposób uwidacznia zmiany w siatkówce w przebiegu okołodołeczkowych teleangiektazji. Badanie nasze ukazuje pewne niezmienne i stałe zmiany występujące w tej chorobie, charakterystyczne dla poszczególnych stadiów, które pozwalają z dużym prawdopodobieństwem postawić wstępne rozpoznanie, zanim zostanie wykonana angiografia fluoresceinowa.



Purpose
The aim of the study was the evaluation of the changes characteristic for type 2a idiopathic juxtafoveal retinal telangiectasia in spectral domain optical coherence tomography images.

Material and methods
The study covered 23 eyes with diagnosed idiopathic juxtafoveal retinal telangiectasia of type 2a – 5 men and 7 women. Stage 2 was noticed in 9 eyes, stage 3 in 5 eyes, stage 4 in 8 eyes. Stage 5 was noticed in one eye. All the patients included in the study underwent the macula analysis by SdOCT technique.

Results
Stage 2 was characterized mainly by the occurrence of small hyporeflective microcysts (in 100% of cases), tiny hyperreflective deposits (in 90% of patients), focal retinal photoreceptor layer damage (in 80%) as well as large hyporeflective cysts (70%). Stage 3 in SdOCT scans showed dominating hyperreflective deposits, including both small ones (100%) and less frequent large shaded deposits (71%), and still numerous microcysts (86%) and larger hyporeflective compartments. Stage 4 was characterized by the occurrence of large spreaded areas of fading retinal photoreceptor layer (in 100% of examined eyes), accompanied by retina architecture disorders. We also noticed numerous tiny hyperreflective deposits (100% of examined eyes), as well as large hyperreflective deposits (80%). Microcysts occurred significantly less frequently than in other stages (60%). The average retina thickness in fovea in all eyes irrespective of the stage of disease amounted to 192.13 ± 59.1 µm, on the other hand in the nasal and temporal parts of fovea 202.43 ± 37.75 µm and 262.7 ± 41.31 µm respectively (p< 0.05).

Conclusions
Thanks to its high resolution, SdOCT examination depicts changes in retina in the course of idiopathic juxtafoveal telangiectasia in great detail. Our study shows certain permanent changes occurring in this disease, characteristic to subsequent stages which allow to make a highly probable diagnosis before fluorescein angiography is carried out.