Wpływ terapii anty-VEGF na widzenie obuoczne u chorych na zwyrodnienie plamki związane z wiekiem

Cel pracy
ocena jakości widzenia obuocznego u chorych na zwyrodnienie plamki związane z wiekiem oraz ocena wpływu terapii anty-VEGF na widzenie obuoczne u tych pacjentów.

Materiał i metody
subiektywne badanie ostrości wzroku, jednoczesnej percepcji, fuzji i stereopsji przeprowadzono u 24 chorych na wysiękową postać zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem zakwalifikowanych do leczenia preparatami anty-VEGF – przed leczeniem i po serii 3 iniekcji doszklistkowych.

Wyniki
większość badanych (66,7%) miała częściowo zachowane widzenie obuoczne, u 1/3 pacjentów natomiast stwierdzono tłumienie. U części pacjentów z tłumieniem po terapii odnotowano widzenie obuoczne częściowe, niektórzy pacjenci zaś, mający widzenie obuoczne, utracili je po leczeniu. U 50,0% badanych po terapii zmieniła się wartość wady refrakcji, a u 3 badanych – oko dominujące. U 25,0% badanych stwierdzono zez. Poprawa ostrości wzroku w leczonym oku po terapii nie była jednoznaczna z poprawą jakości widzenia obuocznego.

Wnioski
terapia anty-VEGF znacząco wpływa na widzenie obuoczne pacjentów. Uszkodzenie widzenia centralnego na skutek zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem nie upośledza wszystkich stopni widzenia obuocznego. Nie można przewidzieć zmian w widzeniu obuocznym na podstawie samej oceny ostrości wzroku przed terapią i po niej. Dlatego standardowe badanie pacjentów leczonych preparatami anty-VEGF powinno być rozszerzone o testy widzenia obuocznego.



Purpose
To assess binocular vision quality in patients with age-related macular degeneration and to evaluate the effect of the treatment on binocular vision in these patients.

Material and methods
Subjective visual acuity, simultaneous perception, fusion and stereopsis were assessed before anti-VEGF treatment and after the third intravitreal injection in 24 patients with neovascular age-related macular degeneration.

Results
Most patients (66.7%) had partially preserved binocular vision and 1/3 of the group presented with suppression. Some patients with suppression gained partial binocular vision after treatment, whereas others, presenting with some degree of bino¬cular vision before treatment, lost it after therapy. Anti-VEGF treatment caused a change in the refractive error in 50.0% of the group, and a change of a dominant eye in 3 patients. Strabismus was diagnosed in 25.0% of patients. Treatment-related improvement of visual acuity was not equivalent to the qualitative improvement in binocular vision.

Conclusions
The anti-VEGF therapy has a significant impact on binocular vision in treated patients. However, impairment of central vision in age-related macular degeneration does not affect all levels of binocular vision, so visual acuity testing before and after treatment cannot be the only predictor of changes in binocularity. Thus, a standard vision examination in patients treated with anti-VEGF agents should be extended to include binocular vision assessment.