Profesor dr hab. med. Tadeusz Kęcik (1933–2018) – wspomnienie

Mijają dwa lata od śmierci naszego nauczyciela okulistyki i wieloletniego przełożonego prof. Tadeusza Kęcika.
Profesor Tadeusz Bolesław Kęcik urodził się 26 kwietnia 1933 r. w Rogowie koło Puław. Liceum Ogólnokształcące ukończył w Kazimierzu Dolnym w 1952 r. i w tym samym roku rozpoczął studia początkowo na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, a po zmianach organizacyjnych na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie. Dyplom lekarza uzyskał w 1958 r. i rozpoczął pracę jako lekarz rejonowy w Wydziale Zdrowia Warszawa Praga-Północ, pracując jednocześnie jako wolontariusz na Oddziale Okulistycznym Szpitala Miejskiego nr 4 – obecnie Szpitala Przemienienia Pańskiego. W 1961 r. został zatrudniony na etacie asystenta. W roku 1964 został asystentem w Katedrze i Klinice Okulistyki Akademii Medycznej w Warszawie, gdzie pracował do czasu przejścia na emeryturę w 2003 r., dochodząc do stanowiska kierownika Katedry i Kliniki AM, którą kierował w latach 1976–2003.
W 1964 r. uzyskał I stopień, a w 1968 r. II stopień specjalizacji z okulistyki. W 1969 r. doktoryzował się na podstawie rozprawy pt. „Koagulacja laserowa w okulistyce”. Habilitował się w 1975 r. na podstawie pracy pt. „Wybrane problemy selektywnej koagulacji w okulistyce”. Promotorem doktoratu i opiekunem habilitacji była prof. Zofia Falkowska, ówczesna kierownik Katedry i Kliniki.
W 1976 r. został mianowany na stanowisko docenta. W 1983 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego zmieniony ustawą na tytuł profesora. W 1992 r. został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego.
Do historii polskiej okulistyki prof. Tadeusz Kęcik przeszedł jako pionier zastosowania laserów w okulistyce i była to najważniejsza część jego działalności naukowej. Zagadnieniem tym zainteresował się już w 1962 r., a więc dwa lata po zbudowaniu pierwszego lasera. Współpracując z naukowcami z Wojskowej Akademii Technicznej, Politechniki Warszawskiej, Polskich Zakładów Optycznych oraz Centralnego Laboratorium Optyki, brał udział w powstawaniu koncepcji, konstrukcji i wdrażaniu do praktyki klinicznej aparatów z laserami rubinowym, argonowym, kryptonowym, He-Ne, CO2, barwnikowym, Nd:YAG, półprzewodnikowym, holmowym, erbowym.
Dzięki jego badaniom pacjenci z retinopatią cukrzycową, odwarstwieniem siatkówki, degeneracjami obwodu siatkówki mieli możliwość leczenia laserowego w naszej Klinice już od połowy lat 60. XX w. Mija właśnie 55 lat aktywności naszego zespołu w tej dziedzinie.
Na...


Pełna treść artykułu...