Wpływ polimorfizmów genu czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego VEGF-A na wyniki leczenia doszklistkowymi iniekcjami czynnika anty-VEGF u chorych na wysiękową postać zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem

Cel
określenie związku między polimorfizmami genu kodującego czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego VEGF-A (rs2146323; rs699947) a ryzykiem wystąpienia wysiękowej postaci zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem oraz ocena ich wpływu na efekt leczenia doszklistkowymi iniekcjami czynnika anty-VEGF.

Materiał i metody
badaniami objęto 106 chorych na zwyrodnienie plamki związane z wiekiem leczonych doszklistkowymi iniekcjami ranibizumabu i/lub bewacyzumabu. W ocenie skuteczności leczenia porównywano wyjściową najlepszą skorygowaną ostrość wzroku oraz grubość centralnej siatkówki zobrazowaną badaniem optycznej koherentnej tomografii z wynikami badań kontrolnych wykonywanych co miesiąc. Okres obserwacji wynosił 6 miesięcy. Grupę kontrolną stanowiło 60 osób, u których wykluczono zwyrodnienie plamki związane z wiekiem. Badania przeprowadzono z użyciem genotypowania technologią TaqMan firmy Applied Biosystems.

Wyniki
polimorfizm rs2146323 genu VEGF-A nie wykazał związku z rozwojem zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem, miał natomiast wpływ na wyniki leczenia doszklistkowymi iniekcjami czynnika anty-VEGF. Osoby z genotypem CC w polimorfizmie VEGF-A rs2146323 lepiej reagowały na leczenie niż osoby z genotypem AC. Pod koniec okresu obserwacji u chorych na zwyrodnienie plamki związane z wiekiem, u których stwierdzono genotyp CC w polimorfizmie VEGF-A rs2146323, odnotowano lepszą ostateczną najlepszą skorygowaną ostrość wzroku i we wszystkich tych przypadkach istotną redukcję centralnej grubości siatkówki w porównaniu do odnośnych parametrów u osób bez tego genotypu [OR = 2,65, 95% CI (1,17–5,99); p = 0,0171]. U chorych niereagujących na leczenie lub reagujących słabo (25,47%) genotyp CC polimorfizmu rs2146323 występował w 28,85% przypadków, genotyp AC tego polimorfizmu natomiast – w 61,54% przypadków (p = 0,0128). Nie wykazano zależności między występowaniem polimorfizmu rs699947 VEGF-A a rozwojem zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem, jak i jego wpływu na wyniki leczenia u chorych z badanej grupy.

Wnioski
wyniki naszych obserwacji wykazały, że polimorfizmy rs2146323 oraz rs699947 VEGF-A nie mają wpływu na rozwój zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem. Polimorfizm rs2146323 jednakże moduluje odpowiedź na leczenie doszklistkowymi iniekcjami czynnika anty-VEGF. Genotyp CC tego polimorfizmu kojarzy się z lepszą odpowiedzią, genotyp AC zaś jest związany ze słabą odpowiedzią na miejscowe leczenie antyangiogenne.



Aim
To analyse the correlation between the rs2146323 and rs699947 polymorphisms of VEGF-A gene and the risk of age-related macular degeneration and response to anti-VEGF therapy in affected patients.

Material and methods
106 patients with exudative age-related macular degeneration treated with intravitreal ranibizumab or bevacizumab were enrolled. Treatment response was assessed at 4-week intervals for 6 months and was based on the best corrected visual acuity and central retinal thickness compared to the baseline status. The control group included 60 subjects without age-related macular degeneration. Genetic testing (TaqMan Applied Biosystems) was performed in all cases.

Results
There was no correlation between the rs2146323 polymorphism of VEGF-A gene and age-related macular degeneration; yet, there was a correlation between this polymorphism and anti-VEGF treatment outcomes. Patients with CC genotype of rs2146323 VEGF-A polymorphism demonstrated significantly better treatment response. At the end of a follow-up, age-related macular degeneration patients with positive CC genotype of rs2146323 VEGF-A gene polymorphism had final better best corrected visual acuity and showed significant central retinal thickness reduction as compared to individuals negative for this genotype (OR = 2.65, 95% CI (1.17–5.99); p = 0.0171). Among the 25.47% of “non-responders”, genotype CC of rs2146323 VEGF-A was present in 28.85% of cases, while genotype AC was detected in 61.54% of cases (p = 0.0128). There was no correlation between rs699947 VEGF-A polymorphism and either age-related macular degeneration or response to anti-VEGF treatment.

Conclusions
The study showed that rs2146323 and rs699947 VEGF-A polymorphisms are not associated with increased risk of age-related macular degeneration. However, the rs2146323 VEGF-A polymorphism modulated the response to anti-VEGF therapy. Genotype CC of rs2146323 was associated with an improved response to anti-VEGF treatment, while patients with genotype AC of rs2146323 showed worse functional and anatomical response to anti-VEGF agents.