Implantacja sztucznej wewnątrzgałkowej soczewki torycznej wymagająca znacznej rotacji u pacjenta z wysoką krótkowzrocznością

Wstęp

Obecnie przeprowadzenie operacji zaćmy niepowikłanej zajmuje wykwalifikowanemu chirurgowi zwykle nie więcej niż 15 minut. Szeroko poznane i rozpowszechnione techniki pozwalają w większości przypadków na wykonanie bezpiecznego zabiegu usunięcia zmętniałej soczewki własnej pacjenta z jednoczesnym wszczepieniem sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej (intraocular lens – IOL) i usytuowaniem jej w torbie soczewki. Mając na uwadze komfort życia pacjenta związany ze wzrokiem, na coraz większą skalę stosuje się implantację soczewek torycznych u chorych, którzy oprócz zaćmy mają wadę wzroku – niezborność. Odpowiednie usytuowanie prawidłowo skalkulowanej soczewki torycznej pozwala na całkowitą redukcję występującego przed operacją astygmatyzmu, a co za tym idzie – w wielu przypadkach na całkowitą niezależność od stosowania korekcji okularowej. Doświadczony chirurg okulistyczny w trakcie przygotowywania się do zabiegu usunięcia zaćmy powinien zwrócić uwagę na warunki anatomiczne ścian kostnych oczodołu, jak również na budowę samej gałki ocznej. Skrupulatne planowanie zabiegu, wybór adekwatnej techniki operacyjnej oraz antycypowanie możliwych trudności związanych z operacją pozwalają ustrzec się wielu komplikacji i błędów [1].

Opis przypadku

Pięćdziesięciojednoletnia kobieta z rozpoznaną zaćmą wikłającą obu oczu z przewagą oka lewego i znacznym astygmatyzmem krótkowzrocznym (4.50 D cyl) została skierowana na Oddział Okulistyki Dorosłych Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego im. prof. K. Gibińskiego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach w celu przeprowadzenia zabiegu fakoemulsyfikacji zaćmy z wszczepieniem sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej.
Pacjentka leczyła się wcześniej na nadciśnienie tętnicze oraz kamicę nerkową. Stosowała miejscowo różne preparaty sztucznych łez oraz ogólną suplementację preparatami zawierającymi m.in. luteinę. W wywiadzie okulistycznym pacjentka skarżyła się na stopniowe pogarszanie się ostrości wzroku od 2 lat oraz objaw „rozmytego obrazu”. W przeszłości u kobiety przeprowadzono laseroterapię siatkówki z powodu rozległych zmian krótkowzrocznych w tylnym biegunie gałki ocznej.
Okulistyczna ocena przedoperacyjna obejmowała ocenę ostrości wzroku, pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, badanie pola widzenia oraz badanie przedniego i tylnego odcinka oczu w lampie szczelinowej. Stopień zaawansowania zaćmy w zakwalifikowanym do operacji oku lewym określono na NO4, NC4 i C4 wg skali LOCS III.
Badanie...


View full text...